သက္ျပင္း

အခန္းထဲမွာ ေအာက္စီဂ်င္ေတြ
ျပတ္ကုန္ျပီလားမသိ
ရင္ေတြကခုန္ေနတယ္
လက္ေတြကတုန္ေနတယ္
ေမာလွ်စြာနဲ႕ လိုက္ရွဳေနတဲ့ ေလေတြမွာ
အတိတ္တစ္ခိ်ဳ႕က ကပ္ပါလာတယ္....
သူတို႕ ဘယ္ဘက္ရင္အံုကို လွိဳက္စားျပီး
လွိဳက္စားျပီး .............

အသံေတြျပန္ၾကားမိတယ္...
" ကိုယ္တို႕ကအစတည္းကမွမျဖစ္ႏိုင္တာ"
"ကိုယ့္မိသားစုကအေရးအၾကီးဆံုး"
"ေနာက္ဆိုအရာရာေျပာင္းလဲျပီးေနသားက်သြားလိမ့္မယ္"
"စိတ္ညစ္စရာေတြေတြးမေနနဲ႕ .. ေပ်ာ္ေပ်ာ္သာေန" ........

ဟုတ္ကဲ့ ....
ကၽြန္မ ရင္နာနာနဲ႕ ျပံဳးခဲ့ပါတယ္
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး " အ" ခဲ့ပါတယ္
ကိုယ့္ဦးေဏွာက္မွကိုယ္အားမနာ
မုန္းမရဆိုမွဟုတ္ကာ
အရွံဳးသမားဘ၀ကို
ဂုဏ္တက္လို႕ေပ်ာ္
ေပ်ာ္.... လိုက္တာမ်ား
အဆိပ္ေတြကိုေတာင္
ျမိန္ေရရွက္ေရနဲ႕
ဒုကၡဆိုတဲ့စာလံုးကို
ကံၾကမၼာက သူနဲ႕တြဲျပီး
ခ်ေပးခဲ့ရင္ ..
ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ သုခ ေတြျဖစ္ကုန္တယ္ ..
မက္ေမာစြာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႕
ေျမွာ္လင့္ရတဲ့ သုခ ေလးေတြေပါ့... ။ ။

မေ၀းခ်င္ဘူး

တကယ္ဆိုဘာလို႕ေ၀းရမွာလဲဟင္
အေၾကာင္းျပခ်က္က
မလွမပနဲ႕
ျပင္ဆင္မရတဲ့ အရာတစ္ခုကို
လူရယ္လို႕ျဖစ္လာကတည္းက
ကံတရားကထည္႕ေပးလိုက္တာလား
လူမ်ိဳးမတူဘူးဆိုတာ
ငါမက်ဳးလြန္မိဘဲ ငါခံေနရတဲ့ အျပစ္
ေသမိန္႕ခ်ခံရျပီးသားလူတစ္ေယာက္လို
မနက္ျဖန္ေတြက ေသေနျပီးသား
ဟုတ္တယ္...
ရယ္သံေတြမွာ စိုးရြံ႕မွဳေတြ
ကပ္ညိွေနတယ္
အၾကည္႔ေတြမွာ
မက္ေမာမွဳေတြနဲ႕
အနမ္းေတြမွာ
မ်က္ရည္ေတြစိုတယ္ ....
ဖက္တြယ္ထားရတဲ့အခ်ိန္ေတြကို
ေသမေလာက္ျမတ္ႏိုးတယ္
ငါတို႕ဆံုတဲ့ တစ္လမွာေလးရက္
ငါ့ကမာၻခ်ိဳတယ္
မိဘဆိုတဲ့အလႊာေအာက္မွာ
နင္စံုလံုးကန္းျပီး
ငါ့ကိုကန္မယ္ဆိုတယ္
ခ်စ္ေလး...
တစ္ခ်က္ေတာ့ျပန္ေတြး
ဘယ္သူမ်ားငါ့လိုခ်စ္ႏိုင္လဲ
ေဆြးလြန္းလို႕ ရင္ေတာင္ေအာင့္တယ္
စေတြ႕တဲ့မိုးက ေလးပတ္ျပန္လည္ေတာ့မယ္
အေတြးမွားျပီးေျပးသြားတဲ့ေန႕ေတြ
ရွိခဲ့တာမွန္ေပမဲ့
အဲ့ဒိအခ်ိန္ေတြမွာ နင့္နံမည္ၾကားရင္ေတာင္
အေသြးအသားေတြ
ဟန္ခ်က္ပ်က္ကုန္တယ္
ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္က ရင္ခံုသံက
ခုထိမွန္တုန္း
အခ်စ္ကစားပြဲေတြမွာ
အႏွိဳင္၊ အရွံဳး ေခါင္းပန္းလွန္ေၾကးဆို
အပင္ပန္းမခံနဲ႕
ငါေပးမဲ့အရွံဳးကိုသာ
ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိမ့္ေပး ။ ။

နွဳတ္ဆက္ခန္း

မာနတစ္ခြဲသားနဲ႕ တစ္ေယာက္အျပစ္တစ္ေယာက္ရွာျပီး
ဘ၀ေတြျဖတ္ျဖတ္ရိုက္ပစ္ဖို႕ဆိုတာ
ငါတုိ႕ေတြက စစ္တိုက္ေနတာမွမဟုတ္တာ...

ေသြးမေတာ္သားမစပ္ လူနွစ္ေယာက္
တစ္သားထည္းမက်နိုင္ရင္ေတာင္
ခ်စ္သူ...
ႏွလံုးသားေလး နည္းနည္းေပ်ာ့ေပ်ာင္းလွည္႕ပါကြယ္...

မေ၀းေသးတဲ့ အတိတ္တစ္ခ်ိဳ႕
ထမင္းလံုးတေစၥေျခာက္မွာ မေၾကာက္ဘူးလား
မေ၀းေတာ့တဲ့ အနာဂတ္မွာ
တိုက္ဆိုင္တိုင္း သတိရမိမွာ မစိုးရိမ္ဘူးလား...

ခ်စ္သူရယ္..
တကယ္ဆို ဘာကိုအလုိရွိေနတာလဲ
ငါတို႕နွစ္ေယာက္ ေပါင္းစည္းဖုိ႕က
နားလည္မွဳ၊ ကူညီေဖးမမွဳနဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေတြသာ
ေဖာေဖာသီသီသံုးနုိင္ဖို႕လိုတာပါ...

နွဳတ္ဆိတ္လို႕အေ၀းကိုလွမ္းေနတဲ့ နင့္ကို
စကားေတြလိုက္လုိက္ေျပာျပီးေခၚေနရတာ
ရက္ေပါင္းသံုးရာနီးနီးရွိေပါ့...

ထားခဲ့ရက္လို႕ထားခဲ့တာဆိုေပမဲ့
ေနမယ္ဆိုလဲ ခ်စ္သူေပ်ာ္ဖုိ႕အတြက္သာ
ငါအျမဲၾကိဳးစားတတ္တာ
နင္သိရက္နဲ႕ဟာ....

အေရွ႕တိုးရင္ နွလံုးသားကို ဓားနဲ႕စုိက္မယ္
အေနာက္ဆုတ္ရင္ နွလံုးသားကို မီးနဲ႕ျမိွဳက္မယ္ဆိုတဲ့
ကံၾကမၼာရဲ႕ ေရြးခ်ယ္ခြင့္နွစ္ခုၾကားမွာ
ငါနာက်င္ေနတုန္း
သာသာယာယာေလး ထြက္ခြာေနတဲ့ခ်စ္သူကို
အံ့ၾသမွဳ၊ ယူၾကံဳးမရျဖစ္မွဳေတြနဲ႕
တိုးတိုးေလးဘဲ နွဳတ္ဆက္လိုက္ပါရေစ
"ခ်စ္သူကံေကာင္းပါေစ" ..... လို႕ ။

ရန္ကုန္ကုိ လြမ္းပါသည္

ကၽြန္မထုိင္ေနတဲ့ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးရဲ႕ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ မွန္ျပတင္းေပါက္ေတြကေန ေမာ့ၾကည္႔လို္က္ရင္ ျပာလဲ့လဲ့ေကာင္းကင္ၾကီး အထဲမွာ တိမ္တို္က္ျဖဴျဖဴေတြ ညိမ့္ညိမ့္ေလး စီးေျမာလို႕။

ကမာၻေျမတစ္ဖက္ျခမ္းက အဲ့ဒိေကာင္းကင္ၾကီး ေအာက္တစ္ေနရာမွာဘဲ ကၽြန္မရဲ႕ ေမြးရပ္ေျမရွိတယ္ေလ။ အဲ့ဒိေျမေပၚမွာ ကၽြန္မဘ၀ရဲ႕ အစဦးပိုင္းက ေျခရာေလးေတြရွိတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွျပန္မရနုိင္ေတာ့တဲ့ ကေလးဘ၀က အတိတ္ပံုရိပ္တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ရွိတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ့ မိသားစု အရိပ္အျမံဳေလးလည္း ရွိတယ္။

အခုအခ်ိန္ေလာက္ဆို အသက္ကိုးဆယ္ေက်ာ္ရွိေနျပီျဖစ္တဲ့ ကၽြန္မအဖြားဟာ အိမ္ေရွ႕ခန္းတစ္ေနရာမွာ သူနွစ္သက္တဲ့ စာအုပ္ေတြဖတ္ေနမလား။ ဒါမွမဟုတ္ သူ႕ရဲ႕ စႏၵရားေလးနဲ႕ သီခ်င္းေတြတီးေနမလား။ အေမကေကာ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာဘဲ အခ်ိန္ကုန္ေနမလား။ အိမ္သန္႕ရွင္းေရးေတြနဲ႕ဘဲ ပင္ပန္းေနမလားမသိ။ ေမာင္ေလးေတြေကာ ေက်ာင္းသြားေနၾကမလား။ အိမ္မွာဘဲ ဂိမ္းေဆာ့ ေနၾကမလား။

ေၾသာ္.. ဟိုဒီမွန္းဆ တမ္းတျပီး လြမ္းတယ္။ အျမဲတမ္းအသက္၀င္ လွဳပ္ရွားေနတဲ့ အိမ္ေရွ႕က ေရႊဂံုတိုင္လမ္းမၾကီးကို လြမ္းတယ္။ အိမ္ေနာက္က ရခိုင္မုန္႕တီနဲ႕ ၀က္သားဒုတ္ထိုးကို လြမ္းတယ္။ အဆင္မေျပဘူး ေျပာေနၾကေပမဲ့ ကၽြန္မေလ.. ကၽြန္မရဲ႕ ရန္ကုန္ကိုလြမ္းတယ္။

ျပကၡဒိန္ေတြကဘဲ ကၽြန္မကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားတာလား။ ကၽြန္မကိုယ္တုိင္ကဘဲ ကုိယ့္ဘ၀ကိုယ္ ေဘာင္ခတ္မိထားတာလား မသိ။ အေတြးေပါင္းစံုခ်ာခ်ာလည္လို႕ ေကာင္းကင္ေပၚေမာ့ၾကည္႔ေနတဲ့ ေခါင္းကို ျပန္တည္႕မတ္လို္က္ေတာ့ ေဟာ... ရန္ကုန္မဟုတ္တဲ့ ျမိဳ႕ျပဘ၀က သူ႕ဟာသူ အလုပ္မ်ားေနရင္းက ကၽြန္မကို ဘာေငးငိုင္ေနတာတုန္း ဆုိတဲ့ ပံုစံနဲ႕ လက္ရွိဘ၀ထဲ ျပန္ဆြဲေခၚတယ္။ အိမ္လြမ္းတာေတာင္ နာရီၾကည္႔လြမ္းရတယ္။ ေကာင္းေရာ။