Wednesday, November 4, 2009

ဧျပီဖူးလ္

ခ်စ္သူ
ဧျပီလတစ္ရက္ေန႕ကို
မလွဳပ္ႏွိဳးလိုက္ပါနဲ႕ေနာ္

ငါ့ညက
ၾကယ္ေတြတျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြလို႕
လလည္းမလင္းေတာ့လုိ႕ပါ


ေတာင္၀င္ရိုးစြန္းက
မွိန္တိန္တိန္နဲ႕ တစ္စင္းတည္း
က်န္ရစ္တဲ့ ၾကယ္



နင္ဧျပီတစ္ရက္ေန႕ကို
လွဳပ္ႏွိဳးလိုက္ရင္
ေၾကြသြားလိမ့္မယ္


သူ႕အရွိန္နဲ႕သူလင္း
မျပည္႔စံုတဲ့ ညေတြမွာ
ငါ့ေကာင္းကင္ေမာ့ၾကည္႔လိုက္ရင္
အလင္းတစ္စက္ဘဲရွိလဲ ေက်နပ္တယ္



ဧျပီလ တစ္ရက္ေန႕ကို
မလွဳပ္နွိဳးပါနဲ႕ေနာ္..



ေဆးခါးခါးပက္ခဲ့တဲ့ မေန႕မနက္ေတြအတြက္လဲ
ငါေဗြမယူပါဘူး..

အေခါင္းထဲ သံရို္က္ ေျမျမဳပ္ထည္႔လို္က္သလို
ေသသြားတဲ့ မနက္ျဖန္ေတြအတြက္လည္း
ငါ... ငါေလ.. မမုန္းတီးပါဘူး



ဧျပီလ တစ္ရက္ေန႕ကိုသာ
မလွဳပ္နွိဳးလုိက္ပါနဲ႕ ခ်စ္သူ...


ၾကိဳက္တဲ့အရပ္ကို ဦးတည္
ငါမပါဘဲ ပ်ံသန္းလိုက္ပါ
အုပ္စုလိုက္ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့
ေလဟုန္ခြင္းသံေတြက
ငါ့တစ္ရက္ေန႕ေလးကို မဖ်က္ဆီးမိရင္
ေက်နပ္ပါတယ္



ငါတုိ႕မွဳတ္သြင္းခဲ့တဲ့
ပုတ္အဲ့အဲ့ ပူေပါင္းတစ္လံုးမွာ
ဖဲၾကိဳးလွလွေလးေတြအမ်ားၾကီးရွိတာ
ခ်စ္သူ မသိသြားဘူး ထင္ပါရဲ႕

ေန႕စြဲေတြအားလံုးကို
ေျမလွန္ျပီး
သူ႕တန္ဖိုးနဲ႕သူ ေနရာခ်ထားေၾကးဆို...

ငါ့တစ္ရက္ေန႕ေလးကို
ဘယ္ဘက္ရင္အံုထဲမွာ ဖြက္ထားခ်င္တယ္

..................

ခ်စ္သူေရ....
တစ္ေန႕ေန႕မွာမ်ား
အခ်စ္သံု႕ပန္းငါ့ကို
ကြပ္မ်က္မယ္ၾကံရင္
ငါလည္စင္းသာ ခံပါရေစ
ရင္ခြင္အသည္း မကြဲမေၾက ေသပါရေစ
ရင္ခြင္အသည္း မကြဲမေၾက ေသပါရေစ ခ်စ္သူေရ ။ ။

ထြက္ခြာျခင္း

အျမင့္ၾကီးကခုန္ခ်
ေလဟုန္စီးရတာ
အသဲက်င္စက္နဲ႕ အတုိ႕ခံရသလိုဘဲ
အဲ့ဒါ...
နင္နဲ႕စီးဘူးတဲ့ ပင္လယ္ဓားျပေလွနဲ႕တူတယ္
ေဘးမွာ ရယ္သံေလးေတာင္ၾကားမိသလိုဘဲ
ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ ခတ္ၾကမ္းၾကမ္းဆြဲပိတ္လုိ္က္တာေတာင္
ခ်စ္သူႏွဳတ္ခမ္းဖ်ားက ဖိကပ္လိုက္ေသးတယ္
(ငါ့ဆႏၵနဲ႕ငါရယ္ပါ)
ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ။

ငါ့မွာ နင္ မရွိဘူး

စိတ္နုရင္ တေစၥေျခာက္သေလာက္သာ
ခံစားရမယ့္အတိတ္
မင္း ေဒၚလာဆယ္သန္းေပးေတာင္
ျပန္ရမွာမဟုတ္တဲ့အတိတ္
ဘာေၾကာက္စရာလိုတုန္း
ဆိုတဲ့စကား အေနာက္မွာ...


အတိတ္ၾကမ္းျပင္ အနမ္းေတြ ျပန္႕က်ဲေနပေစ
ျမက္ခင္းစိမ္းေပၚက
ဧျပီ္ဖူး ညက ျပန္မလာဘူး

ဘူတာရံုေဘးက မ်က္ရည္ေတြလဲ
အေငြ႕ပ်ံသြားလို႕ ရွာမေတြ႕ေတာ့ဘူး

ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ခ်က္ထားခဲ့တဲ့
ညေနစာေတြလဲ
မရွိေတာ့ဘူး

နင္ေနမေကာင္းရင္
အခ်စ္နဲ႕ေရာျပီးခ်က္ထားတယ္ဆိုတဲ့
ၾကက္သားဆန္ျပဳတ္လဲ မရွိဘူး

ငါ့မနက္ေတြြမွာ
မိုင္လို စကၠဴဗူးေတြမရွိဘူး

ကေလးကစားကြင္းထဲက
ရုပ္ရွင္တစ္ကြက္ မရွိဘူး

တာနာမစ္ရာမရွိဘူး
ခ်န္ဂီ ဘီခ်္ မရွိဘူး
ဘီယာ ပုလင္းခြံေတြမရွိဘူး
ဘယ္သူမွမရွိတဲ့ အခန္းလြတ္တစ္ခုလည္းမရွိဘူး

ေအာခ်က္လမ္းမၾကီးမရွိဘူး
တြဲထားတဲ့လက္ေတြမရွိဘူး
ငါခ်စ္တဲ့ မ်က္စိေလးတစ္စံုမရွိဘူး

ခ်န္ဂီေလဆိပ္မရွိဘူး
အိပ္စပိုကအလုပ္ရံုမရွိဘူး

ဓာတ္ပံုေတြမရွိဘူး
ဗြီဒီယို္ခ်က္လဲမရွိဘူး
ခနခန ေတာ့ပ္အပ္ လုပ္ရတဲ့ ဖုန္းကဒ္ေတြမရွိဘူး

ငါ့မွာအတိတ္မရွိဘူး..
အင္း...
မီးရွိလား ၊ လမ္းရွိလားမသိဘူး
ဘာကိုမွ မၾကည္႔ရဲေတာ့လို႕
မွိတ္ထားတဲ့ မ်က္စိေတြနဲ႕
၀တၱရားအရ သြားေနတဲ့ ေျခေထာက္တစ္စံုေတာ့ရွိတယ္။